In het echte leven bestaan er verschillende soorten advocaten. Of deze nu op de imaginaire as tussen 'Good' en 'Bad' het dichts bij de ene dan bij de andere bevinden, is typerend voor hun karakter, en niet ondenkbaar ook voor hun succes. De twee uiteinden van deze as worden in het echte leven amper bereikt. Haast geen enkele advocaat is een perfecte 'Good Lawyer' of 'Bad Lawyer'. In het dagelijkse leven zijn er gradaties, oneindig veel.

Deze nuancering moet er ook zijn in de representatie van advocaten in films. De filmindustrie moet proberen om onrealistisch goede of slechte advocaten slechts per uitzondering op te voeren, aangezien dit anders een zware impact zou kunnen hebben op de perceptie van de advocatuur bij de kijker. Op dit gebied is het probleem momenteel echter niet onoverkomelijk. Er is sprake van een redelijk genuanceerde representatie.

Een ander probleem lijkt belangrijker, en meer dringend. Dit onderzoek wijst aan dat er een duidelijke overrepresentatie is van de groep 'overijverige advocaten'. Hoe mooi het beeld ook mag zijn van de advocaat die zijn leven riskeert om zijn onschuldige cliënt een vrijspraak te bezorgen, het brengt een enorm hoog verwachtingspatroon met zich mee, waaraan haast geen enkele advocaat in het dagelijkse leven kan voldoen.

Als aanbeveling wil ik dan ook ijveren voor een meer realistische afbeelding van de advocaten in deze context. Een advocaat kan soms ook wel eens moe zijn, of bang. Zelfs getalenteerde en intelligente advocaten moeten hun leven niet riskeren ten voordele van hun cliënt. Deze zaken behoren namelijk niet tot zijn of haar takenpakket.